Jarduera honetako bideoak
ikusterakoan, lehenago ikastaro honetan bertan nik aipatutako pare bat aipu etorri
zaizkit gogora, zelanbait esateko, lehenago nik aipatutako bi kontu errepikatu
direla esango nuke eta nire hausnarketa idazterakoan, behardada lehenago
esandako gauza bera errepikatuko dut. Baina denok dakigu, irakaskuntzan
eskarmentua daukagunok badakigu hori eta, gauzak behin baino gehiagotan
errepikatzea ez dela zertan astuna edo errepikakorra izan, gauzak behin eta
berriro azpimarratzeak nabarmendu gura dugun horri garrantzia ematea dakar-eta.
Argi eta garbi dago hezkuntza
eredua aldatu behar dela, eta horretarako ereduak izatea beharrezkoa da: gaur
egungoek beste nonbaitetik hartuta eta zergatik ez, etorkizun hurbil batekoak
gaur egungoengandik jasoa.
Irakasleon etengabeko formakuntza
beharrezkoa da, eta ezin gara eskoletan ematen dituzten formakuntza-saioetara
mugatu. Kalitatezko hezkuntza bat nahi baldin badugu, etengabeko irakaskuntzan
murgildu behar gara, presio barik, baina lokartu barik. Medikuen ogibidea
garrantzitsua da bizitzak dituztelako beraien eskuetan, baina gure kasua ez al
da bera, bada? Beraz, beraiek bezala gu ere bizimodu aldakor honetan integratu
behar gara nahitanahiez.
Iaz, gure institutuan IK/KI (Ikasteko Kooperatu / Kooperatzen Ikasi)
programa txertatzen hasi ziren eta horretarako hainbat formakuntza-saio eman
zizkiguten irakasleoi. Hala ere, nik gai hori jorratzen zuen ikastaro bat egin
nuen online hementxe bertan, oraintxe egiten ari garen moduko bat. Lankideei ikastaro horren
berri eman arren, inor gehiago ez zen animatu, nahiz eta jakin hurrengo
ikasturteetan ere metodologia hori erabili beharko zutela eta denak guztiz
galdurik egon arren.
Gure ikasleek eta beraien gurasoek horren berri izanez gero, zelan uste
duzue erreakzionatuko zutela? Beraiek eredutzat dituztenek jarrera hori baldin
badute, zelan exijituko diegu guk geure buruari exijitzen ez dioguna?
Maitek kontatzen duen hatxe
hizkiaren/ adibidean erabat identifikatuta sentitu naiz, bai horixe! Beste
irakasleek ez ei dute kontuan hartzean bera ordura arte matxakatzen ibili dena,
eta nik neuk ondo ulertzen diot sentitzen inpotentzia sentimendu hori ezagutzen
dudalako. Hementxe berridatziko dut NIAri buruz aritu ginenean, gure foroko
elkarrizketa batean kontatu nuena:
“Iaz Bigarren Hezkuntzako oposaketetan, nire lankide batzuk tribunalean
egon ziren, tartean euskara mintegiko bat. Esan zigun lotsagarria zela, ezin
zela sinistu, zuzendu behar zituzten idatzizko azterketa askoren euskara maila:
ergatiboak gaizki erabilita, esaldien ordena, puntuazio desegokia, ulergaitzak
ziren idatziak, akats ortografikoak... Jende gutxik gainditu zuen eta
gainditutako askok tribunaleko kideen eskuzabaltasunari esker, oso zorrotz
jarriz gero, askok jende gutxiagok gaindituko ei zuelako.
Irakasle-gelan kontu horri buruz berbetan geundela, beste mintegietako hainbat
lankidek esan ziguten beraien ikasgaietan ezin zirela hain zorrotz jarri
hizkuntza kontuekin, edukiari eman behar ziotelako garrantzia. Nire erantzuna
berehalakoa izan zen, ezin bainuen onartu entzuten ari nintzena. Hau da,
euskara irakasleok baino ez al dugu hizkuntza zuzena exijitu behar? Hizkuntza
behikularra izanik, zelan onartu daiteke jarrera hori? Ezta pentsatu ere! Hor
ere beste arlo askotan bezala, kontzientzia falta itzela dagoela iruditzen
zait. Zelan gainditu dezake gure seme-alaben irakaslea izan daitekeen pertsona
batek horrelako oposaketa bat, bere arloko edukiak menperatu arren, euskara
maila egokia izan barik?”
Ikastetxe
mailako IKT plana behar dela aipatzen du Maite Goñik bideoan.
Horrekin guztiz ados nago, baina ni haratago ere joango nintzateke. Josik
lehenago aipatu du irakasleon arteko kooperazioa eta koordinazioa behar dela,
baina gai honetan ikastetxeen arteko koordinazioa eta kooperazioa exijituko
nuke nik, ikas komunitatearena, hain zuzen ere. Eusko Jaurlaritzak eta
Hezkuntza Sailak lan asko dute egiteko IKTen eta konpetentzia digitalen
arloan, baliabide urriak eta tresna zaharkituak nonahi aurki daitezkeelako:
konexio eskasak, hainbat ikastetxetan paleolito garaiko ordenagailuak eta
kopuruz murritzak, sarean irakaskuntzarako baliagarriak izan daitezkeen atari
batzuetarako sarrera mugatuak, ikusentzunekoetarako soinu deitoragarria…
Aurreko blokeko jardueran, NIA aztertzerakoak ere aipatu
nuena errepikatu dut hemen: “Uste dut
aipagarria dela nabarmentzea ikastetxe batetik bestera lan egiteko era asko
aldatzen dela eta ondorioz, gure lan egiteko era eta gure baliabideak ere bai.
Ikasturtez ikasturte (edo baita epe laburragoan ere) ikastetxez aldatzen
garenok zentro horretako lan egiteko modura moldatu behar gara, nahiz eta
norbere lan egiteko erak eta norbere identitateak ere irmo jarraitu.
Horrelakoetan ez da hain erraza lehenago erabilitako tresna bat erabiltzen
jarraitzea, posible delako zentro berri horretan beste baliabide bati ematea
garrantzia eta zuk ere hori erabili behar izatea aurrekoa barik”.